moet lezen, oorspronkelijk gepubliceerd in 2015 in Frankrijk door Dupuis, Equinoxes door Cyril Pedrosa debuteerde vorige maand in Noord-Amerika, met dank aan de altijd eclectische NBM-grafische romans. Simpel gezegd, Equinoxes is misschien wel een van de belangrijkste boeken die je dit jaar leest. Het is zo verdomd goed.
In de kern is Equinoxes een boek over mensen – hoe hun leven kruist en divergeert, hoe ze hun gemeenschappen beïnvloeden, hoe ze liefhebben en hoe ze haten. Met behulp van een verrassende reeks verhalentechnieken verzamelt Pedrosa behendig de verschillende draden van het leven van zijn personages en weeft ze in een prachtige, meerlagig tapijt.
Uitgebreide, gelaagd en resonant, Equinoxes is het type boek dat slechts een handvol tijd elk decennium rondkomt. Als ik je nog niet heb overtuigd om uit te racen en dit boek op te halen, zijn hier nog drie redenen waarom je de equinoxen van Pedrosa moet lezen.
#1 Equinoxes is een prachtig beest van een boek
Met een gewicht van meer dan 300 9 × 12 pagina’s is Pedrosa’s Magnum Opus een enorm boek en een imposante lezing. Laat de maat je echter niet afschrikken. Dit is een verhaal dat een hoog aantal pagina’s vereist.
In equinoxen stelt Pedrosa alle moeilijke vragen: “Waarom zijn we hier? Waarom doen we er toe? Wat is onze plaats in het grotere geheel? ”
Er zijn natuurlijk geen gemakkelijke antwoorden. Zoals veel van de personages van Pedrosa beseffen, rusten de oplossingen voor deze raadsels in onszelf – in onze keuzes, onze spijt, zelfs ons geloof. Zoals de titel al aangeeft, zijn ons leven een constante strijd om evenwicht, tussen licht en donker, dag en nacht, de persoon die we nooit volledig kunnen bevrijden en de rigide maskers die we kiezen om in plaats daarvan aan de wereld te tonen.
Equinoxes gaat over het streven naar dat vluchtige evenwicht, dat heerlijke moment, wanneer ze worden gespannen tussen de tegengestelde krachten van wie we zijn en wie we willen zijn, we beseffen dat het leven niet alleen alles over ons gaat. Het gaat ook over iedereen.
#2 Pedrosa verlegt de grenzen van vorm en structuur
Pedrosa wordt bereikt als zowel schrijver als kunstenaar. Met een achtergrond in animatie brengt hij zijn strips een fijn afgestemd gevoel van pacing en een diepe waardering voor panoramische scope. Nog dwingender is zijn vermogen om sierlijk van de ene media naar de volgende te glijden, overstappen van dynamische, volledig gekleurde pagina’s naar gestructureerde, impressionistische zwart-witschetsen naar volledig proza zonder de pas te breken.
Het boek is gescheiden in vier hoofdstukken die overeenkomen met de seizoenen van het jaar. Elk hoofdstuk wordt voorafgegaan door een reeks kleurrijke tableaux die het leven van een jonge jongen in het verleden duizenden jaren weergeeft. Het framing-apparaat fungeert als nog een ander verhaalstreng-het centrale snoer, in feite-waarrond Pedrosa zijn verschuivende hedendaagse verhaal.
Elk hoofdstuk sluit ook af met uitgebreide proza -passages vanuit het oogpunt van Pedrosa’s alomtegenwoordige fotograaf, die een andere laag verhalen vertellen, een ander schijnbaar ongelijksoortige verhaal. Pedrosa hagelt kortere proza intermezzo in elk hoofdstuk en gebruikt de camera van de fotograaf als een toegangspoort tot het innerlijke emotionele leven van de onderwerpen.
Het is een virtuoze uitvoering van een verhalenverteller op het hoogtepunt van zijn creatieve krachten en betovert de lezer met opmerkelijk gemak.
#3 Het kunstwerk is transcendent
Equinoxes is een visueel opvallend werk. Pedrosa gebruikt verschillende artistieke technieken om context en gewicht toe te voegen aan zijn personages en hun dagelijkse worstelingen. Zijn manier om een scène te leggen, met behulp van vage contouren om menigten mensen te suggereren die over zijn achtergronden zijn geeft, weerspiegelt onze eigen eenzame bewegingen door de massa, terwijl ze weelderige diepte aan elk paneel toevoegen.
Kleur is ook belangrijk voor Pedrosa, het benadrukken van emotionele toestanden en het toevoegen van diepte aan zijn achtergronden. Zijn aanvraag is attent en organisch, nooit duidelijk. Nog een tool voor het vertellen van verhalen in zijn indrukwekkende arsenaal, kleur geeft inzicht in de stemming en persoonlijkheid van een personage.
De stijl van Pedrosa mist pretentie en beïnvloedt stilletjes onze leeservaring door onze reacties op een visceraal, onderbewust niveau te manipuleren. Het is alleen bij meerdere lezingen, de lezer komt echt te realiseren hoe Pedrosa’s verfijnde gebruik van ambachtsplays in het emotionele landschap van zijn boek speelt en de lezer op hun reis begeleidt.
Bonus Reason: NBM’s Engelse vertaling is perfect
Ik heb in de loop der jaren verschillende vertaalde Europese grafische romans van NBM beoordeeld en ik moet zeggen dat Equinoxes verreweg het beste van de partij is. Meestal verliezen Engelse vertalingen de natuurlijke stroom en missen de unieke idiomen van de moedertaal van een werk. Joe Johnson’s vertaling van het originele Franse werk is direct aan het geld – vloeiend, organisch en gemakkelijk te lezen. Een pluim voor Johnson en NBM voor een eersteklas baan die de subtiele nuances van zo’n ingewikkeld en dicht werk vastlegt.
Gepubliceerd door NBM grafische romans, is Equinoxes nu verkrijgbaar bij alle fijne leveranciers van strips en romans, grafisch of anderszins.